O czym mówi ten zabawny wierszyk? Ano o tym:
Jest to pomnik Wdzięczności Stanom Zjednoczonym, który stał sobie w latach 1922-1930 na Skwerze Hoovera czyli przy Krakowskim Przedmieściu między pomnikiem Mickiewicza a Placem Zamkowym. Autorem tego czegoś był nie byle kto, bo sam Xawery Dunikowski. Autor pomnika Czynu Powstańczego na Górze św. Anny, pomnika żołnierza I Armii WP co stoi koło Pałacu Mostowskich i Okrąglaka w Warszawie i niedoszłego pomnika Stalina (jako ulubiony rzeźbiarz Bieruta zaprojektował takowy, gdzie Stalin miał się zaczynać tuż nad kolanami wystając z bloku kamienia.
Ten pomnik stanął, ale mimo tego, że był całkiem nowatorski i zrobiony z dwóch różnych i różnokolorowych kamieni, nie podobał się publiczności. Znalazłem o nim na przykład takie rzeczy:
albo
A lud Warszawy, wiedząc swoje, ułożył dwuwiersz z tytułu wpisu. Pomnik zaś, nie chcąc sprawiać problemów krytykom, sam zaczął się rozpadać, w związku z czym został rozebrany.
PS Pomnik stał dokładnie tu:
A pan Dunikowski, mimo że jego dzieła były strasznie nadęte i monumentalne (Krakusy mogą kojarzyć np. pomnik Józefa Dietla) wyglądał jak taki poczciwy dziadzio.
PS PS To wytrzymałem bez pingera.
Jest to pomnik Wdzięczności Stanom Zjednoczonym, który stał sobie w latach 1922-1930 na Skwerze Hoovera czyli przy Krakowskim Przedmieściu między pomnikiem Mickiewicza a Placem Zamkowym. Autorem tego czegoś był nie byle kto, bo sam Xawery Dunikowski. Autor pomnika Czynu Powstańczego na Górze św. Anny, pomnika żołnierza I Armii WP co stoi koło Pałacu Mostowskich i Okrąglaka w Warszawie i niedoszłego pomnika Stalina (jako ulubiony rzeźbiarz Bieruta zaprojektował takowy, gdzie Stalin miał się zaczynać tuż nad kolanami wystając z bloku kamienia.
Ten pomnik stanął, ale mimo tego, że był całkiem nowatorski i zrobiony z dwóch różnych i różnokolorowych kamieni, nie podobał się publiczności. Znalazłem o nim na przykład takie rzeczy:
“Niewtajemniczona publiczność łamie sobie głowę, co mają oznaczać te dwie jakby Egipcjanki żonglujące w górze niemowlętami. Jedna z nich stara się nawet rzucić dzieciakiem w dal, jak dyskiem”
albo
“Niewiasta na podstawie, podana w jakimś nadmiernym wysiłku naprzód, żongluje ramionami nad głową. Zainteresowany widz zbliża się i zaczyna rozumieć ten trud: barki postaci uginają się pod ciężkim płaszczem z czerwonego kamienia, a ona stara się utrzymać równowagę, żeby nie upuścić dwojga małych dzieci. Zachodzimy z boku i pojmujemy tragiczne położenie damy pomnikowej, z tyłu podkradła się zupełnie blisko druga kobieta i obdarza ją gwałtem trzecim dzieckiem. Embarras de richesse! Istna ochronka!”
A lud Warszawy, wiedząc swoje, ułożył dwuwiersz z tytułu wpisu. Pomnik zaś, nie chcąc sprawiać problemów krytykom, sam zaczął się rozpadać, w związku z czym został rozebrany.
PS Pomnik stał dokładnie tu:
A pan Dunikowski, mimo że jego dzieła były strasznie nadęte i monumentalne (Krakusy mogą kojarzyć np. pomnik Józefa Dietla) wyglądał jak taki poczciwy dziadzio.
PS PS To wytrzymałem bez pingera.
Użytkownicy, którzy to lubią:
-
Szalona Sasanka -
-
Szalona Sasanka
-
Szalona Sasanka
-
Szalona Sasanka
-
-
A co do samego wpisu, mógłbyś zrobić zdjęcie miejsca, gdzie stał pomnik? Bo z mapy nie do końca kojarzę otoczenie, jako żem nie autochton
Ciekawe, komentarze na jego temat jako żywo przypominają obecne wypowiedzi na forach internetowych Ja tez nie rozumiem jego wymowy, to musi być Wielka Sztuka 
-
@Jakubie!: Może sprawdzić organoleptycznie?
@Jacek: ejże, zapowiadałeś, że dobijesz do 2000 wpisów, jeszcze trochę Ci zostało. W ogóle mam fajny materiał, idealny na Twój blog, ale boję się wrzucać, żeby nie przyspieszyć licznika (jak bomba zegarowa - tik tak tik tak...) -
-
-
-
-
Nie możesz dodać komentarza.